IJzerenmangebied: een geregisseerd decorstuk
geplaatst 1-4-2019
In het IJzerenmangebied, intussen Stadswandelbos gedoopt, zien we bomen verdwijnen, jaar in jaar uit.
Dit voorjaar was die kap zó grootschalig dat het gebied nauwelijks nog ‘bos’ genoemd kan worden.
Veel bezoekers zijn daarvan geschrokken, en ze zijn verontwaardigd.
Wie gaat wandelen, wil rust en ontspanning ervaren. Je merkt dan op hoe bomen vroeger of juist later uitlopen, en hoe struiken bloeien en groeien. Je weet waar vogels graag vertoeven, en waar een ree zich weleens laat zien. Je favoriete paadje meandert tussen hoge dennen door. De natuur heeft haar eigen ritme, en daar voelt een wandelaar zich goed bij.
Maar wat als jouw vertrouwde wandelbos niet blijkt te deugen? Dat het vólstaat met kaprijpe dennen, dat het te dichtbegroeid is….te eenzijdig….te beschadigd…te gevaarlijk? Dat het te saai is, te oud, te ontoegankelijk, met te weinig dingen-om-te-doen?
Dan moet de hele boel op de schop en omgevormd worden. En dat is een proces van vele jaren. Rust is al die tijd ver te zoeken. En in een doorkijkbos valt weinig te ontdekken en te dwalen.
Misschien wordt het Stadswandelbos ooit weer echt aantrekkelijk. Maar voorlopig kan de rust- en natuurzoeker daar niet terecht. De vraag is: waar dan naar toe? Want in Nederland wordt voortdurend gezaagd en geknutseld aan zo’n beetje alles wat groen is.
Het programma De Monitor van zondagavond 31 maart was gewijd aan bomenkap. Het is nog terug te kijken.
SB
Dit voorjaar was die kap zó grootschalig dat het gebied nauwelijks nog ‘bos’ genoemd kan worden.
Veel bezoekers zijn daarvan geschrokken, en ze zijn verontwaardigd.
Wie gaat wandelen, wil rust en ontspanning ervaren. Je merkt dan op hoe bomen vroeger of juist later uitlopen, en hoe struiken bloeien en groeien. Je weet waar vogels graag vertoeven, en waar een ree zich weleens laat zien. Je favoriete paadje meandert tussen hoge dennen door. De natuur heeft haar eigen ritme, en daar voelt een wandelaar zich goed bij.
Maar wat als jouw vertrouwde wandelbos niet blijkt te deugen? Dat het vólstaat met kaprijpe dennen, dat het te dichtbegroeid is….te eenzijdig….te beschadigd…te gevaarlijk? Dat het te saai is, te oud, te ontoegankelijk, met te weinig dingen-om-te-doen?
Dan moet de hele boel op de schop en omgevormd worden. En dat is een proces van vele jaren. Rust is al die tijd ver te zoeken. En in een doorkijkbos valt weinig te ontdekken en te dwalen.
Misschien wordt het Stadswandelbos ooit weer echt aantrekkelijk. Maar voorlopig kan de rust- en natuurzoeker daar niet terecht. De vraag is: waar dan naar toe? Want in Nederland wordt voortdurend gezaagd en geknutseld aan zo’n beetje alles wat groen is.
Het programma De Monitor van zondagavond 31 maart was gewijd aan bomenkap. Het is nog terug te kijken.
SB